Bizi atalarımızdan ayıran en büyük özellik saflık galiba. Naiflik desem belki daha iyi anlaşılacak. Yapılan yardımın gösterilmemesi, bir elin verdiğini diğer elin bile görmemesi, dolapların içine konulup yemek verildiğinde kimin aldığını görmemek… Bunların hepsi gönülden yapılırken, gösterilmemeye özen gösterilmesi ve kadar büyük bir erdemmiş meğer. Eskiden bu erdem normal ve olması gereken olarak karşılanırken, olmaması […]
Farkında olsak da olmasak da katkımız var. Bilsek de bilmesek de katkımız var. Yaptığımız her şeyde, istisnasız hem de… Sokakta yürürken de, alışveriş yaparken de, sohbet ederken de, dinlenirken ve dinlerken de, her şeyde katkımız var. Ne kadar farkındayız, sokakta yürürken birine gülümsediğimizde onun hayatını değiştirdiğimizden? Ne kadar farkında oluyoruz, alışveriş yaparken aldığımız ürünlerle ne bedeller ödendiğine
Atalarımızın sözleri kadim bilgiler, bazıları kolektif zihinde artık değiştirilmesi gerekse de, acı gerçekler yüzyıllardır söylenip duruyor. Bunlardan biri de ‘insan yedisinde neyse yetmişinde de odur’ Hayatımızın senaryolarının, sahnelerinin çoğu 0-7 yaş arası yaşadıklarımızın yansımalarından izdüşümler… Farkında olmadığımız takdirde iç çocuklarımız görülmek için kendilerini her yerden bize fark ettirmeye çalışıyorlar. Biz bastırdıkça onlar da daha fazla baskı yapıyorlar
Soru sormayı biliyor musunuz?Doğru soruyu doğru zamanda sormak ne kadar değerliymiş, son bir yılda bolca örneğini yaşayarak, öğrendim. Cevaplar her zaman geliyor. Nasıl sorusu tam bir anahtar. Size kapalı kapıların üzerinde ne kadar kilit olursa olsun, harika bir şekilde açıyor. O yüzden takıldığınızda hep sorun: Nasıl bu konuyu çözerim, nasıl istediğim işe girerim, nasıl hamile kalırım, nasıl
Soru sormayı bilmek… Read More »
Bir şekilde korunuyorum. Büyük depremlerin hiçbirini pek duyduğum, olduğu anda anladığım olmadı. Buna şükrederken, büyük acıyı da hissedip bir şekilde ilk başta donuyorum. Yani önce hiçbir şey hissetmiyorum, sonra yavaş yavaş iniyor ve anlıyorum her şeyi.İzmit depreminde de böyle olmuştu, ama TV’de görüntüleri görünce bir anda rahmetli Gazanfer Özcan’ın canlandırdığı Hüsnü Kuruntu’nun sürekli ‘şiştim’ diye dolaşmasındaki şişmenin
Bir arkadaşımla konuştum. Çok kilo aldım, sürekli yiyorum dedi. Hep açım dedi. Bunları okuyunca neler düşündünüz, bilmiyorum. Ben orada en çok ‘açım’ kelimesini duydum, çünkü içinde her tür açlık vardı. Sevgi açlığı, destek açlığı, korunma açlığı…Duymadan, duyularımızı kullanmadan dinlediğimizde ya da sadece iki gözümüzün baktığı perdede gördüklerimizi analiz ettiğimizde söylenecek, yargılayacak ne kadar çok şey bulabiliyoruz.
Bir vefat haberi aldım. Çocukluğumun sokağında, son 22 yıldır neredeyse her gün karşılaştığım, selamlaştığım Hasan kalp krizi geçirip gitmiş. Çok mu samimiydim, hayır. Çok mu şey paylaştım, hayır. Yine de çok üzüldüm. Gençti, kızımla yaşıt, hatta kızımla birkaç yıl bir arada okumuş kızı var, bir de küçüğü… Hasan sessiz bir adamdı benim gördüğüm kadarı ile…Birden aklıma çocukluğumda
Mekanın cennet olsun Hasan Read More »
Soru sormayı biliyor musunuz?Doğru soruyu doğru zamanda sormak ne kadar değerliymiş, son bir yılda bolca örneğini yaşayarak, öğrendim. Cevaplar her zaman geliyor. Nasıl sorusu tam bir anahtar. Size kapalı kapıların üzerinde ne kadar kilit olursa olsun, harika bir şekilde açıyor. O yüzden takıldığınızda hep sorun: Nasıl bu konuyu çözerim, nasıl istediğim işe girerim, nasıl hamile kalırım, nasıl
Artık hayatımızdan memnun olmamaya başladığımızda başvurduğumuz bir şeydir kişisel gelişim. Nefesle aile dizimi bir çok kişisel gelişim çalışmasının yanında bize ait olan nefesi dönüştürerek, entegre ettiğimiz duygusal bedenimizin şifalanmasını sağlar ve bunu üç seviyede yapar. Fiziksel seviyede tekrar diyafram nefesini hatırlamamız sağlanır. Yapılan araştırmalarda dünya üzerindeki kişilerin %70’inin ancak %30 kapasite ile nefes aldığı saptanmış. Diyafram nefesinde ise bu kapasite %80-90’lara çıkmaktadır.
Nefesle Aile Dizimi Read More »